Կրկին առավոտ: Արթուն եմ, բայց չեմ ցանկանում աչքերս բացել:
Զգում եմ, որ այս օրը սովորականից ցուրտ է և ինչ-որ բան ուրիշ է: Սակայն դա ևս չի ստիպում
ինձ բացել աչքերս: Սառնությունը պտտվում է շուրջս ու պար գալիս: Խաղում է հետս: Հպվում
է մատներիս ծայրերին և դանդաղ ներթափանցում ներսս: Կծկվում եմ: Խնդրում եմ, որ գնա,
բայց նա շարունակում է իր խաղը: Ախ, սառնություն, մանկամիտի մեկը: Անցել է մեկ տարի,
բայց նույնն ես մնացել:
Շուտով սառնությունը սկսում է խաղը նյարդերիս հետ և ես որոշում
եմ այնուամենայնիվ բացել աչքերս: Չէ, ամենինչ նույնն է: Մոտենում եմ պատուհանին: Ահա
և փոփոխությունը՝ ձյուն է սկսվել: Օհ, ախր ես շատ էի սպասել ձեզ ձյուն և սառնամանիք:
Վերջապես: Ուղիղ մեկ տարի համբերել եմ: Շատ էի կարոտել ձեզ իմ հին ու լավ ընկերներ:
Հագնվեցի և արագ դուրս վազեցի՝ հին բարեկամներիս ողջունելու:
Որոշ ժամանակ անց կարոտս առա և նստեցի իմ գորշ ու մոլորված ապաստարանում և սկսեցի հետևել
մարդկանց: Չէ որ կրկին կարող եմ կարդալ ձեր մտքերը: Այնքան ցուրտ է, որ անգամ ձեր մտքերն
են սառչում և ես կարող եմ տեսնել դրանք: Սառչում են նաև ձեր էմոցիաները, ձեր ներկայիս
հոգեվիճակը և վերջապես սառչում է ձեր էությունը: Որքան հետաքրքիր է այսպես ժամերով
հետևել ձեր մեջ ապրող մարդուկներին, ում դուք այդքան խնամքով թաքցնում եք, որովհետև
վախենում եք նրանցից: Իսկ հիմա զգուշացեք քանիոր
եկել է սառնամանիքը և նա թափանցում է ձեր միջի մռայլ անկյունները ու այնտեղից դուրս
քաշում ձեր հիվանդ էությունը և ահա կա մեկը, ով տեսնում է դա: Մի փորձեք այն թաքցնել,
չի ստացվի. չէ որ սառնությունը երկու ձեռքով կմխրճվի ձեր ներսը ու ամեն կերպ կհանի
դուրս ձեր մեջ բնակվող հրեշին:
Ահա քարանում է ձեր հոգու իրական գույնը, ձեր ներսի մեղեդին
նույնպես քարանում է, սառչում է ձեր հոգու կերպարանքը: Օ˜ ինչ գեղեցիկ է: Ամենուրեք
սառցե կերպարանքներ են գոյացել: Չկա շունչ, ամենինչ քարացած է: Քարե էմոցիաներ ամենուրեք:
Սառչել են նաև ձեր ցնդաբանությունները, ձեր խելառ ու խենթ Չմտքերը: Այո ես սիրում եմ
ձմեռը, այս սառած մտքերն ու ձեր քարացած կերպարանքները: Կարոտել էի ձեզ իմ հին բարեկամներ՝
ձյուն և սառնամանիք…
Комментариев нет:
Отправить комментарий